Herkes ölür ama, herkes yaşayamaz”(Victor Hugo).
Yaşamak, hayatının tüm kontrolüne sahip olduğunda hissettiklerindir.
Bu da yalnızca anda kaldığın zamanlarda olur
Savunma mekanizması olarak, senle birlikte doğan egon, günlük olaylar karşısında, nedenlere ve niçinlere bağlı düşünme sistemindir.
Yaşadığın olumsuz olaylara karşı savunma mekanizması olarak kullandığın egon, zaman içinde güçlenerek seni kontrol eder hale gelir.
Onun kontrolü seni ya geçmişte ya da gelecekteki olumsuz olasılıklara kilitleyip tutsak eder.
Bilmelisin ki senin egon sadece ve sadece, geçmiş ve geleceğe ait düşüncelerde kontrol sahibidir.
Geçmişe ait olan ego mekanizmaları, Suçluluk duyma, başkalarını suçlama, nefret, kin, sorumluluğu kabul etmeme vs.
Geleceğe yönelik olan ego mekanizmaların ise endişe ve korkularındır.
Birisini suçladığında, kendi önyargılarınla ne hissettiğini ve doğru bile olsa ne olduğunu görmezlikten gelirsin.
Bunun diğer adı, kendinden kaçarak kendini kandırmaktır.
Değersiz hissetme ise, buna paralel olarak gelişir.
Değersiz hissettiğinde, gücünü kaybederek kendi kontrolünü egona teslim edersin.
Birşeyden korktuğun zaman ise bütün plan ve haraketlerini o korkuya odaklar o korkuya göre sınırlı yaşayarak özgürlüğünü yitirirsin.
Geçmiş ve gelecekte işleyen günlük düşünme mekanizmanı ”EGONU” fark edip, onu bırakınca
Geçmişi geçmişte, gelecegi gelecekte bırakarak,
Anı yaşamaya başlarsın. İşte o zaman yaşadığını hissedersin
Her şeyin sorumluluğunu üstlendiğin anda ise, hayatının kontrolü sende olur, egonda değil.
0 Yorumlar